Zapraszamy na doświadczenie immersyjne będące uzupełnieniem ekspozycji „Neurobiologia miłości”. Prezentowane projekcje filmów wyselekcjonowanych przez kuratorkę Monikę Łuszpak-Skibę, eksplorują miłość jako strategię ochrony przed traumą i światem w kryzysie.

Pochyl twe usta nade mną
I niech po wyjściu z mych ust
Moja dusza przejdzie w Ciebie

– D. Diderot, Chanson dans le goût de la romance, za: Roland Barthes, Fragmenty dyskursu miłosnego, tłum. Marek Bieńczyk, 1991.

Osoby artystyczne:
kolektyw CROSSLUCID, Justyna Górowska, Razieh Kooshki i Vahid Qaderi

Kuratorka: Monika Łuszpak-Skiba

Miłość można porównać do mandragory – magicznej rośliny, której korzeń przypomina ludzką postać. Pożądany składnik miłosnych mikstur, który, wierzono, że krzyczy i swoim krzykiem zabija, każdego, kto próbuje go wyrwać z ziemi. Tak jak miłość, może być jednocześnie źródłem rozkoszy i cierpienia, a każdy etap związany z jego użyciem niesie ze sobą ryzyko przypominające skok w ciemną otchłań oceanu.

Prezentowane prace opowiadają historie, w których prąd porywa niekiedy zakochanych w mroczne odmęty podświadomości, jednak uczucie staje się w tym procesie źródłem uzdrawiającej siły. Neurobiologiczne objawy miłości, psychiczne procesy transformacji i nowe autonarracje nadające sens temu co fragmentaryczne i zagmatwane. Trzy opowieści, które łączy motyw wody, o miłości rozumianej jako strategia ochrony przed cierpieniem i traumatyzującym nas światem w kryzysie.

Artists:
CROSSLUCID collective, Justyna Górowska, Razieh Kooshki i Vahid Qaderi
Curator: Monika Łuszpak-Skiba

Love can be compared to mandrake – a magical plant whose root resembles a human form. A coveted ingredient of love concoctions, which, it was believed, screams and with its scream kills, anyone who tries to pull it from the ground. Like love, it can be a source of delight and suffering at the same time, and each step associated with its use carries risks reminiscent of a leap into the dark abyss of the ocean.

The works on display tell stories in which the current sometimes kidnaps lovers into the dark depths of the subconscious, but affection becomes a source of healing power in the process. Neurobiological manifestations of love, psychic processes of transformation and new self-narratives that give meaning to the fragmented and confusing. Three stories that are united by the theme of water, about love understood as a strategy to protect us from suffering and a traumatizing world in crisis.

Kolektyw artystyczny (założony w 2018 roku), który angażuje się w interdyscyplinarne projekty oparte na współpracy z technologią.

Ich prace i badania zbiegają się wokół eksploracji jaźni jako sieci; intymności i potencjału przyjemnej aktualizacji poprzez sferę cyfrową oraz ponownego wyobrażenia sobie naszych sojuszy z technologią postrzeganą jako część sympoetycznej biosfery i uniwersalnej post-materialnej świadomości.

Ostatnie i nadchodzące wystawy obejmują HeK Basel, LAS, Francisco Carolinum Linz, Shanghai Architecture Biennial, Vellum LA, Osaka Museum of Fine Arts, Art Encounters Biennial, MuseumsQuartier, Belvedere 21 i Art Basel Miami. Ich prace zostały zlecone między innymi przez Berggruen Institute, Serpentine Gallery, Google Arts & Culture, Chanel, Nike i Modern Media China.

Obecnie pracują nad swoim pierwszym filmem dokumentalnym sci-fi Translucid oraz interaktywną instalacją Oceanic Whispers, która na nowo wyobraża sobie ochronę mórz i zarządzanie środowiskiem poprzez pionierską syntezę technologii, sztuki i współwłasności.

Ona/ono. Hydrofeministka i artystka performans, współpracującą przy interdyscyplinarnych projektach na styku sztuki, technologii i aktywizmu społecznego. W 2017 roku przyjęła pseudonim WetMeWild, koncentrując się na wyzwaniach środowiskowych związanych z wodą, wykorzystując technologię AR i VR. Współpracuje z kolektywami takimi jak Nerdka oraz w duecie cyber_nymphs, z którym w 2023 roku wydała „Manifest Hydroseksualny”.

Kuratoruje również projekt BHA, internetowe archiwum łączące sztukę z edukacją ekologiczną dotyczącą wody. Swoje prace wystawiała w Berlinie, Dżakarcie, Warszawie i Nowym Jorku. W 2020 roku uzyskała doktorat na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Obecnie mieszka w Krakowie i wykłada na Wydziale Intermediów Akademii Sztuk Pięknych i Wyższej Szkole Europejskiej.

VueMod to audiowizualna seria, która bada generatywny dźwięk i wizualizacje jako połączenie zarówno świadomych, jak i nieświadomych aspektów bytu.

VueMod 7 – LOVE to wciągające doświadczenie audiowizualne, które łączy generatywne pejzaże dźwiękowe z reaktywnymi wizualizacjami. Puls eksperymentalnego dźwięku płynie jak nieprzewidywalny prąd, odzwierciedlając chaos i intensywność emocji.

Projekt ten zaprasza widza do chwili połączenia, w której granice znikają, a percepcja zostaje zawieszona. Płynne wzory światła i dźwięku przeplatają się, odzwierciedlając rytm intymności, obsesji i uwolnienia.