Serdecznie zapraszamy na performans Jagny Nawrockiej i Bartosza Jakubowskiego w somatycznym dialogu z rzeźbami Wiktorii, kuratorowany przez Natalię Barczyńską.

Pierwotna wersja performance powstała 2024 roku w ramach wystawy I Am In a Cloud-Storage Hell, prezentowanej podczas Warsaw Gallery Weekend. Tam kamienne obiekty, a raczej rzeźby-stroje autorstwa Wiktorii stały się punktem wyjścia dla perfomatywnych poszukiwań oraz zapraszania innych osób artystycznych, a przede wszystkim odbiorców – do doświadczania sztuki w sposób cielesny, a nie jedynie wzrokocentryczny. Następnie rzeźby Wiktorii były prezentowane w KAF na wystawie Moja pamięć nie należy do mnie / My Memory Isn’t Mine, aby następnie w nowym wydaniu odpowiedzieć performancem na wątki poruszane w dwóch wystawach o miłości. 

Performance Gdybym była kamieniem nosiłabym siebie jest rozwinięciem wielowątkowego projektu Wiktorii Imprint-Sculptures, którego główną ideą jest odbudowywanie utraconej relacji człowiek-natura, poprzez cielesny kontakt z czymś, co najbardziej pierwotne, a od czego nieustannie się oddalamy. Projekt ucieleśniał się do tej pory w formach instalacji, video i fotografii gdzie rzeźba stanowiła główną rolę, a dokładniej co między nią, a ciałem odbiorcy. 

Performatywne obiekty są narzędziami do fizycznego zbliżenia do natury poprzez obcowanie i dotykanie, zacieśniając więzi mentalne i duchowe. Nawrocka i Jakubowski ożywią materię kamieni, w nawiązaniu do somatycznych metod uzdrawiania, zaglądając w głąb historii, archeologii, aktów dotyku i dźwięku, tworząc rytualną choreografię w hołdzie naturze, przenoszącą ciało do sensorycznej mitycznej opowieści, gdzie relacja z naturą zdawała być się bardziej namacalna niż w obecnie. 

Prace Wiktorii oraz performance Jagny Nawrockiej i Bartosza Jakubowskiego ewoluują z każdą prezentacją, odpowiadając na kontekst przestrzeni. Tym razem performance płynnie wpisuje się w kontekst wystawy „Neurobiologia miłości”, wyrastającej z potrzeby zbadania wzajemnych relacji między artystycznymi i naukowymi sposobami obrazowania rzeczywistości. W tej odsłonie projekt łączy perspektywy nauki, sztuki, ciała i tego, co organiczne, tworząc zmysłowe pole dla nowego doświadczania materii i relacji. Jednak w przeciwieństwie do wystawy, performance nie skupia się na tym jakie emocje zachodzą między jednakowymi gatunkami, a relacji człowiek-natura. Każdy kontakt ciała z kamieniem różni się w zależności od energii i osoby, która wchodzi z nimi w interakcję. W warunkach ekspozycyjnych to odbiorca je performuje, tutaj osoby artystyczne proponują pewien sensoryczny zapis tego, co dzieje się na przestrzeni styku skóry z naturą. 

W nowej realizacji kamienie pojawią się nie tylko na ciałach osób performujących – staną się także integralnym elementem przestrzeni, tworząc krajobraz z fragmentów potłuczonych płyt marmurowych. Ten scenograficzny zabieg wykreuje rodzaj „popękanej kamiennej ziemi” – dodatkowego, zmysłowego tła performansu, swoistej przestrzeni w przestrzeni, która wzmacnia cielesne i emocjonalne napięcia obecne w działaniu.

Prace powstały w inspiracji estetyką mody erotycznej, bdsm, oraz kontekstem praktyk ekoseksualnych, dzięki punktowi styku skóra-kamień, mocnego zaczepienia rzeźb na sobie, z każdym kolejnym kontaktem praca “staje się” na nowo. Uzdrawiające właściwości kamieni przynoszą ukojenie w czasie narastającego przebodźcowania, kiedy ciała alarmują o wewnętrznym dyskomforcie i napięciu. Kamień jako amulet chroni przekazując energię punktom strategicznym, takim jak podbrzusze, splot słoneczny, lędźwie.

Data i godzina: 17.05.2025, 19:00
Czas trwania: ok. 45 minut
Miejsce: Krupa Art Foundation (Rynek 27/28, Wrocław)
Bilety: Wstęp w ramach biletu na wystawę KAF. Kup bilety >>teraz<< lub stacjonarnie. 

Osoby artystyczne:

Wiktoria – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Obecnie kończy drugi stopień magisterski w Beaux-Arts de Paris w pracowni Tatiany Trouvé. Mieszka i pracuje w Paryżu, członkini atelier Poush, Aubervilliers. Jej praktyka od 2019 roku skupiona jest wokół przywracania relacji między człowiekiem i środowiskiem naturalnym. Projekty performatywnych instalacji, obiektów, śladów i efemerycznych rycin są fizycznym doświadczaniem naszej percepcji, ujawnieniem pamięci ciał i dotyku oraz nakreśleniem w naszej świadomości odnowionej i intymnej relacji z naturą. Prace obejmują otwartą i swobodną ideę rzeźby, w której granica między obiektem a ciałem jest nieokreślona. Rzeźby są zarówno materiałem, jak i ciałem, które je obejmuje, a także przestrzenią pomiędzy nimi. 

Prace użyte w performance: Wiktoria – Imprint-Sculptures. Wearable, 2023-2024, rzeźbiony surowy kamień, taśmy, paski, łańcuchy, ciało

Bartosz Jakubowski – artysta, performer i queerowy aktywista. Interesuje go śnienie na jawie, historia spekulatywna, i utopia jako strategia przetrwania. Podstawą jego wielozmysłowych działań jest praca z archiwami i zapachami, oraz praktyka ruchowa w oparciu o improwizację w kontakcie, Ilan Lev method i BMC. Jest członkiem Queerowej Akademii Ruchu, współtworzy kolektyw X-Philes i audycję Score me Queer.

Jagna Nawrocka – w swojej praktyce artystycznej eksploruje strategie choreograficzne w pracy z kamerą, ze słowem, w tkaninie i rzeźbie oraz performansie. Zaangażowana w spekulatywne projekty (post)artystyczne ciało-badaczka skupiająca się na somatycznej wyobraźni i wytwarzaniu kolektywnej wiedzy w wymianie zmysłowego doświadczenia. Jest członkinią Queerowej Akademii Ruchu i inicjatorką projektu SCORE ME QUEER, prowadzi partycypacyjny research performatywny, Longing to be long, oraz współtworzy program rezydencyjny Lios Labs, międzynarodowej platformy badawczej dedykowanej splątaniom sztuki i ekologii.