Program

Wystawy Zapowiedzi

Nowe otwarcie w Krupa Art Foundation: trzy wystawy o wojnie, pamięci i mieście
otwarcie wystaw: 13 czerwca 2025

Krupa Art Foundation wkracza w lato z trzema silnymi głosami współczesnej sztuki. Od 13 czerwca 2025 zobaczyć będzie można przejmujące projekty poruszające temat wojny, pandemii i urbanizacji: Repeat After Me II ukraińskiego kolektywu Open Group, Spanie i czuwanie Karoliny Jabłońskiej oraz wystawę Wszystko_Miasto / Everything_City z udziałem Liama Younga i Mariusza Warasa.

Powtarzajcie za mną – bo trzeba to usłyszeć

Pierwszą z letnich prezentacji jest wystawa Repeat After Me II autorstwa kolektywu Open Group, znana z 60. Biennale w Wenecji. To przejmujący, audiowizualny manifest przeciw zapomnieniu. Centralną część ekspozycji stanowią dwa filmy, w których ukraińscy uchodźcy – zarówno wewnętrzni, jak i ci na emigracji – odtwarzają z pamięci dźwięki wojny: eksplozje, syreny, strzały. Forma przypomina karaoke, ale zamiast przebojów słyszymy dźwięki śmiercionośnej broni. Instalacja zderza popkulturowy kontekst z brutalną rzeczywistością, przekształcając przestrzeń wystawy w bar grozy i empatii. Scenografia – z mikrofonami, stalowymi meblami i czerwonym światłem – staje się miejscem pamięci, które wciąga widza w rolę świadka. Projekt zyskuje dodatkowy wymiar poprzez międzynarodowe lokalizacje nagrań – Wrocław, Berlin, Wiedeń, Nowy Jork – czyniąc z niego uniwersalne świadectwo wygnania i traumy.

Prześniona pandemia: obrazy Karoliny Jabłońskiej

W drugiej sali Krupa Art Foundation można zobaczyć przekrojową wystawę Karoliny Jabłońskiej – Spanie i czuwanie, poświęconą obrazom powstałym w czasie pandemii COVID-19. Po raz pierwszy te rozproszone dziś po prywatnych kolekcjach prace pokazane zostaną razem – jako emocjonalny dziennik czasu globalnej izolacji. Ekspresyjny styl Jabłońskiej zderza groteskę z melancholią. Jej bohaterki leżą w bezruchu, miotają się w łóżkach, toną wśród przedmiotów codzienności. W czasie pandemii artystka porzuciła charakterystyczne czerwienie i róże na rzecz chłodnych błękitów, granatów i szarości. W obrazach odbija się nie tyle dokument rzeczywistości, co stan psychiczny wspólnoty: bezsenność, dryf, lęk. Kuratorowana przez Maję Demską wystawa to nie tylko powrót do lockdownu, ale też zaproszenie do wspólnego przepracowania pamięci o tym, co zamknięte – fizycznie i emocjonalnie. Projekt powstał we współpracy z warszawską Collectors Foundation – instytucją wspierającą sztukę współczesną oraz ideę kolekcjonowania jako formy budowania wspólnoty i pamięci.

Wszystko_Miasto: od techno-utopii do brutalistycznego mitu

Trzecią wystawą otwierającą letni sezon jest projekt Wszystko_Miasto / Everything_City, przygotowany przez kuratorkę Monikę Łuszpak–Skibę, który zestawia dwie radykalnie odmienne wizje urbanizacji: Planet City Liama Younga i Zęby Smoka Mariusza Warasa. Planet City to spekulatywny projekt, w którym Young wyobraża sobie świat, w którym cała ludzkość zamieszkuje jedno, hipergęste miasto, a reszta Ziemi oddana jest przyrodzie. Film, instalacja VR i książka tworzą krytyczną fikcję – nie utopię – o granicach wzrostu, klimacie i wspólnej przyszłości. Przestrzeń miasta tętni tu nieustającym karnawałem – wizualnym i dźwiękowym – w którym trwa pochód kultur i opowieści. Zęby Smoka Warasa, w kontraście, zanurzają widza w czarno-białe pejzaże miejskiego koszmaru. Betonowe zapory przeciwczołgowe stają się tu symboliczną bramą do przestrzeni przemocy, pamięci i mitologii. Instalacja audiowizualna działa na ciało i psychikę – prowadzi widza niczym we śnie, przez miasto, które oddycha destrukcją, cyklem zniszczenia i odrodzenia. Inspiracją do pracy jest mit o Kadmosie, z którego zębów wyrośli wojownicy – założyciele Teb. Architektura, w ujęciu Warasa, przechowuje historię przemocy jako fundament cywilizacji.

Krupa Art Foundation – galeria, która mówi językiem współczesności

Trzy wystawy otwierające sezon w Krupa Art Foundation łączy głębokie osadzenie w teraźniejszości – politycznej, emocjonalnej i społecznej. Niezależnie od tego, czy mowa o wojnie, pandemii czy przyszłości miast, artyści i artystki obecni w programie fundacji proponują formy nie tyle dokumentalne, co transformujące. Działają na zmysły, uruchamiają pamięć i zachęcają do refleksji.