Doświadczenie immersyjne Momentum opowiada o cielesności, ruchu i oporze. To obraz dynamiki ruchu w ciele – fizycznym, emocjonalnym, technologicznym i politycznym. Wyrażony w animacji, w której to co najważniejsze, odbywa się pomiędzy. Nawiązuje do dwóch wystaw prezentowanych w Krupa Art Foundation: Ciało. Rozkosz i ból oraz Utopie teraźniejszości, wprowadzając nowe perspektywy i interpretacje.

Animacja powstała, by tworzyć iluzję ruchu, ożywiać to, co nieożywione i stała się przestrzenią wolności dla wyobraźni artystów, budowania alternatywnych światów, a także poszukiwania nowych sposobów istnienia. Ze uwagi na brak narzuconej binarności, jednoznacznych kategorii oraz ustalonych struktur dominacji, animacja często bywa postrzegana jako sprzyjające eksperymentowi, medium queerowe i transgresywne. 

W animacji kluczowa jest ciągłość i dynamika ruchu oraz jego struktura dramaturgiczna. W odniesieniu do ciała – tematu prezentowanych wystaw, tytuł Momentum odnosi się do energii ciała w ruchu i zarządzania jej efektywnym wykorzystaniem. To emocjonalny punkt zwrotny, w którym następuje zmiana kierunku i dynamiki ruchu lub przełamanie dotychczasowego rytmu i napięcia. Moment istotnej zmiany, która podobnie jak w animacji, dzieje się pomiędzy, między nieruchomymi klatkami, w niewidzialnych przejściach.

 Holes autorstwa Birgitty Hosea pierwotnie powstał jako wielkoformatowa instalacja do oglądania przez dziurkę od klucza (peephole). Przedstawia pełną czułości, zmysłową podróż przez wnętrze kobiecego ciała. Artystka uprawia queerowanie animacji,  eksplorując jej właściwości trans – stanu przejściowego, w którym metamorfoza i bycie pomiędzy stanowią fundament ontologiczny. W nawiązaniu do książki Queer Phenomenology: Orientations, Objects, Others Sary Ahmed, odnosi pojęcie orientacji (rozumianej jako kierunek) do szerszego kontekstu ludzkiego doświadczenia przestrzeni oraz sposobów, w jakie poruszamy się po świecie. W swojej pracy stara się ukazać, jak jako osoba queer doświadcza przestrzeni – nie poprzez pryzmat homofobii czy dyskryminacji, lecz poprzez doświadczenie pożądania skierowanego ku osobie tej samej płci. Bazując na badaniach nad peepshow jako formą rozszerzonej animacji, proponuje przedefiniowanie konwencjonalnej ramy przestrzeni animowanej.

The Anatomy Lessons Jörga Hurschlera to wyobrażona anatomia sztucznej inteligencji. Leży niemal bezwładnie kiedy pulsujący ruch przenosi się wewnątrz niej przez żyły-kable. Rozproszona energia gromadzi się w wielu miejscach naraz, budując napięcie i niepokój. AI – pełen impulsów i reakcji organizm technologicznego ciała, w którym wewnętrzny i autonomiczny rytm zmierza do nieprzewidywalnego momentum.

A Tree Fenced In Fairouz Hasan to poruszające studium doświadczenia kobiecego ciała – film, który poprzez obrazy USG płodów dokumentuje momenty, w których strach splata się z niepewnością. Praca Hasan to nie tylko osobista opowieść, ale również metafora losu Palestyny – kraju funkcjonującego w opresyjnym, kolonialnym systemie. Kobiecość, ból i strata są tu przedstawione nie jako indywidualne dramaty ale rozgrywające się w kontekście sytuacji politycznej, w której ciało kobiety staje się nośnikiem śladów przemocy. Artystka przygląda się ciału przez pryzmat ciąży – jako doświadczeniu zarówno emocjonalnemu i politycznemu, kształtowanemu przez żałobę.Macica jawi się tu jako przestrzeń jednoczesnej bliskości i utraty, miejsce, w którym rozwija się życie, tylko po to, by narodzić się w świecie, w którym śmierć stanowi realne, codzienne zagrożenie.

KUP BILET ONLINE LUB STACJONARNIE

• 16.01.2026 | oprowadzanie autorsko-kuratorskie | więcej informacji wkrótce